Ontwakend onvoorwaardelijk Licht

Knoop (gold)

16 January 2021

Onafhankelijk van welke bronnen je raadpleegt en welke invalshoek je neemt, de wereld lijkt steeds meer te polariseren en te ontAarden in crisis en chaos. Aanhoudende lockdowns, gesloten grenzen, instortende economie, vallende regeringen, uitbreidende avondklokken, overbevraagde zorg, groeiende sociale druk betreft vaccins, … . Wat eens op de televisie verscheen als dystopische sci-fi, voelt verschoven te zijn naar de werkelijkheid achter het gewone vensterraam. En toch, en toch … Het is net in tijden van crisis en chaos dat fundamentele veranderingen hun oorsprong vinden. Het is in uiteenlopende polarisatie dat we het echte midden kunnen vinden.

Als je dieper en verder kijkt, en ook terug in de tijd, dan kan je lezen dat wat zich nu ontvouwt en uitgerold wordt, niet geheel onverwacht is. Alles stond reeds geschreven en gepland. Niet alleen wat er zichtbaar aan de oppervlakte gebeurt. Niet alleen de huidige tastbare maatregelen. Ook het ontwaken van het Licht. In de diepte van onze Zelf. Die oppervlakte kan je vinden in recentere economische en maatschappelijke ‘plannen’. Het diepere ontwakende Licht staat geschreven in eeuwenoude zogenaamde primitieve voorspellingen.

De ‘planners’ van wat we aan de oppervlakte zien, (her)kennen het Licht niet, ze her-inneren het zich zelf (nog) niet, ze zijn er bang van. Bang van wat het bij henzelf en over henzelf zou verLichten. Deze ‘planners’ kunnen enkel de hoofden van de mens pogen te manipuleren door angst en andere emoties te zaaien in hun buikgevoel. Hiermee hopen ze het Hart, het midden, het centrum, in een bezoedelde en versluierende greep te kunnen houden. Echter, als dit ontwaakt, dit Hart, ontwaakt onvoorwaardelijke Liefde in de Mens. En net dan verliezen deze ‘planners’ weer terrein. En dat is volop bezig, ook al zien we het niet, vaak net omdat zij dat bewust niet tonen.

Er is een ‘versnelling’ voelbaar in hun plannen. Er komt ook steeds meer (aan het) Licht. Ze beginnen ‘steken’ te laten vallen. Het voelt als dankbare stuiptrekkingen. Een groeiend diepste duister net voor het ochtendgloren. Dankbaar omdat zonder dit ‘spel’ het ontwaken van het onvoorwaardelijke Licht decennia langer zou duren.

Licht! In deze barre geïsoleerde tijden focus ik steeds meer en bewuster op wat mij Vreugde doet voelen. Niet zozeer als vrolijkheid. Ook dat is eerder oppervlakte, die er zeker ook mag zijn. Ze is alleen eerder tijdelijk en vluchtig.

Ik focus op ZielsVreugde. Dat is fundamenteler, van diep naar binnen en van daaruit ongepland en zuiver naar buiten. Focus op het proces, niet zozeer op het resultaat. Een diepgaand proces. O.a. omwille van traumaverwerking net op die dingen die verbonden zijn met mijn Zijn en ZielsVreugde. Net dat is Lichtwerk, voor mij, in mijn eigen duister, in het huidige Nu. Dan ontwaakt onvoorwaardelijke Liefde, in en voor mijn Zelf, en van daaruit verLichten naar en voor de Ander en elkaar.

1 gedachte over “Ontwakend onvoorwaardelijk Licht”

  1. Zalig om lezen, doet me denken aan de storytelling boeken van Hans Peter Roel en Michael Pilarzcyk. Zalig dat shiften, tegelijk vermoeiend… ik geloof ook in de nieuwe wereld. Mersie voor je blog, fijn als je zo gelijkgezinden dicht bij je mag kennen

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven