Gezouten doop

Knoop (gold)

1 June 2019

Radicale ZelfLiefde, Surf Your Way Out, Blanco Startblad

Op moment van schrijven zit ik in een kleine bar niet ver van de alberge in Irun, Noord-Spanje, waar mijn rugzak al een plekje kreeg voor vanavond. De temperatuur loopt nu op tot 33 graden. Morgen start hier mijn Camino Del Norte richting Compostella. Een reis die ik gepland had voor deze zomer, maar 6 weken geleden plots vroeger in mijn Levenspuzzel gelegd kreeg. Tijdens de paasvakantie besloot ik radicaal Liefdevol te kiezen voor mijn Zelf, niet meer terug te keren naar mijn job als leerkracht en zonder inkomen deze nieuwe fase tegemoet te gaan.


Als eerste puzzelstuk nam ik afgelopen week deel aan de Surf Your Way Out — ondernemerseditie van Mieke Lannoey. Het mocht een gezouten doop worden als start van dit nieuwe hoofdstuk in mijn Leven. Het werd een mooie week met diepverbindende en breedonthullende momenten in een groep van hemelse ondernemers.

Soms heb je beter geen ruimte om stil te staan en na te denken. Soms kan je maar beter ineens meeStromen.

Evenwel was het ook een week van comfortzone stretchen. Voor de eerste keer zou ik sinds mijn transitie rondlopen in zwemkledij. Een hele drempel met mijn dubbele lichaam. Tijd om na te denken was er echter niet. Van zwemkledij in het wetsuit de surfplank op. Vlotter kon niet. Soms heb je beter geen ruimte om stil te staan en na te denken. Soms kan je maar beter ineens meeStromen.

‘s Nachts mocht ik de kamer delen met drie vrouwen. Energetisch voor mij een thuisgevoel, lichamelijk opnieuw een vraagteken. Op zich opnieuw zoals voorheen tijdens het reizen geen probleem, maar het vraagt nog steeds energie. Mijn veld is redelijk groot. Ik voel vaak snel en veel van de personen aanwezig in mijn omgeving. Als er dan enig oncomfortabel gevoel aanwezig is, naast het mijne, komt dit nog te sterk binnen. Maar oefening baart kunst. Ik groei elke keer.

Het surfen zelf was nieuw voor mij. Ik gleed al wel eens op een snowboard, maar dan sta je al recht. Bij het surfen dien je eerst nog op die plank te geraken en dan nog een goede golf te nemen.

De eerste surfles en dan vooral de oceaan spiegelde voor mij steevast mijn huidige ongeduld in het leven op vlak van levensinvulling. Ik wilde direct resultaat, ik had verwachtingen geprojecteerd en dat gaf frustraties en ontnam mij het pure genieten van het Nieuwe. Door de verwachtingen los te laten, puur aanwezig te zijn in het moment, kon ik bewegen naar het genieten zelf en was elk moment een vreugdevolle groei. Een duidelijke les naar mijn huidige situatie. Geen inkomen, geen professionele invulling, enkel een gepland onderweg zijn opweg naar het ongekende onvatbare Nieuwe. Ik mag zonder verwachtingen in overgave vertrouwen op de vreugde van het proces zelf. Wat zich aan mij wil tonen, zal het in die ruimte ook wel ontvouwen.

Als je doet wie je bent, blijf je opladen vanuit een onuitputtelijke Bron.

Het surfen was in elk geval aanstekelijk en verslavend. Hoewel stevig vermoeiend, laadt het water je tegelijk terug op. Zo-ook in het Leven. Als je doet wie je bent, blijf je opladen vanuit een onuitputtelijke Bron. En aangezien ik op de cocktailnight 10% korting won voor een volgend verblijf, heeft het Universum mij duidelijk verteld dat ik nog dien terug te keren en surfen nog aan de orde is.


Bij de inhoudelijke sessies had ik voor mijzelf vaak een dubbel gevoel. Ik voel mij nog geen ondernemer. Ik heb al bijna 10 jaar een bijberoep, maar de focus daarvan resoneert niet meer en het was ook nooit echt een succes. Momenteel heb ik dus ook geen aanbod. De laatste zes maanden werden er wel heel wat vaardigheden gespiegeld, maar ik voel steeds meer dat zij niet het doel zijn. Ik hoef niet te zoeken naar ‘mijn ding of dingen’, ik heb mijn Zijn. De vaardigheden zijn eerder aanwezig ter ondersteuning van een inhoud waarvan ik voel dat deze zich de komende weken wel gaat verhelderen. Een volgende intuïtieve trede.

Die inhoud werd ook mooi gespiegeld tijdens een meditatieve visualisatie. Vanop een rustig zonnig strand mochten we onze eigen innerlijke oceaan induiken op zoek naar mogelijke blokkades om deze dan vervolgens symbolisch los te laten in de zee. Toen ik die diepte indook werd ik mij bewust van een verborgen rijkdom aan kleuren en leven aanwezig in mijn Zelf. Lang heb ik mijzelf op het strand laten houden, beperkt tot zicht op de oppervlakte van een zogenaamde gevaarlijke oceaan. Stille tranen van dankbaarheid hydrateerden mijn wangen. Komende weken mag ik gaan diepzeeduiken in die Zelf om stap voor stap deze innerlijke rijkdom met de wereld te delen. Een groter verlangen ken ik op dit moment niet.

Aanvullend voel ik doorheen de processen van afgelopen week, alsook van diegenen die nog gaan volgen, dat ik opnieuw laagjes mag afpellen. Verschillende persoonlijke verlangens worden ontdaan van drama en dualiteit opweg naar eenheid en onvoorwaardelijkheid. Ruimte maken voor het onvatbare Nieuwe dat zich letterlijk en figuurlijk stapsgewijs wenst te integreren. Een blanco startblad voor een nieuwe Levensfase. Met een bang lichaam en een vreugdevol hart kijk ik benieuwd uit naar alle synchroniciteiten die zich gaan manifesteren. Het innerlijke kind is blij. Ik ben gelukkig! Ik koos ervoor om te Leven, wens dit iedereen toe en kijk er naar uit om dit onvoorwaardelijk te delen.

Scroll naar boven