en wijlen weer eweg
3 March 2019
onderweg naar Malta, kantelmoment, loslaten van het oude, opruimten voor het Nieuwe Oud-thentieke
En we zijn weer vertrokken, deze keer met een transformatief weekje Malta als bestemming. Een energetische plek die zich vorig jaar na Santorini plots in mijn intuïtief vizier plaatste. En intuïtie volgen is in het NU net iets dat ik sinds mijn burn-out steeds Bewust(er) doe. Benieuwd wat het mij gaat brengen, tonen, laten voelen, doen ont-moeten, loslaten, …. .
Mijn reis begon aan de securty check al met een stukje educatie die je enkel als trans*persoon kan geven. “Wie wil je dat jou fouilleert, een man, een vrouw?” “Doet er niet toe, ik ben transgender.” In het Frans werd dit naar de collega’s vertaalt als transsexuele. Nee mensen, dat ben ik niet, dat is niet hetzelfde, dat is een subcategorie van die zeer brede parapluterm. Maar bon, in plaats van met z’n allen ongemakkelijk naar elkaar te staan kijken, afwachtend wie de verantwoordelijkheid wil nemen deze rare mens te fouilleren, doe gewoon je job. Al goed dat ik me ondertussen zo fantastisch voel in mijn eigen vel dat ik hen kon geruststellen dat het echt niet uitmaakt. “Het maakt mij echt niet uit hoor, doe maar, fouilleer me maar, het is echt helemaal ok.”
Vervolgens ging even verder in een restaurant na bestelling mijn spaghetti de grond op. Je hebt dan ook zoveel bij, je handen vol, en dan nog die platteau waarop de fles water alles deed tilten tot de saus de grond gretig kuste. Het mooie ervan? Ik had enkel rode saus aan mijn voetzolen. Nergens een spatje rood op mijn kledij of koffer. En het lag echt wel tussen mijn benen op de grond uitgesmeerd. Ik zie het als een mooie bevestiging. Dat wat er ook in mijn richting geprojecteerd wordt, het blijft niet plakken, het raakt me niet (meer), of toch steeds minder, nog net onderaan, om dan geaard te laten wegvloeien.
Hoewel reizen de laatste twee jaar mijn wanderlust steeds regelmatiger doet stillen, op weg naar die verlangde creatieve nomadische(re) levensinvulling, blijft mijn ego moeite doen om mij te weerhouden. Een lichaam dat weer rilt van koorts, keel en neus die klagen, … . Het haalt weer alles uit kast, of misschien komt mijn ego nu eindelijk zelf eens uit die kast. Uit voorgaande ervaringen leerde ik echter dat deze ego-praktijken een voorbode zijn van grote groeisprongen. Het voelt dat het weer terrein gaat verliezen. Mijn I(nnerlijke) K(ind) juigt van vreugde, het krijgt weer meer ruimte om in alle vrijheid te groeien en te spelen.
Februari was best nog stevig. De energie was rustiger, minder porrend dan in januari, maar de gespiegelde pijnstukken waren dat niet. Mijn lichaam vroeg vaak om rust om dit aan de oppervlakte getrilde oud zeer aandacht te geven en los te laten. Naast het innerlijke opruim(t)werk, waren er ook aangename spiegels. Mijn vanZELFsprekende toekomstige levensinvulling werd helder zichtbaar doorheen verschillende ont-moetingen en intuïtieve creaties. O.a. ging mijn eerste ArtVlog online, en mocht ik een wonderlijk logo afwerken, volledig ontworpen op mijn iPad waarop ik nu ook deze tekst neerschrijf. Handig ding, want dat past in je chacoche. Ik kan dus van overal schrijven en ontwerpen.
Verder zijn de laatste tweede hands items in nieuwe handen terecht gekomen. Een volgende kleinere lading gaat zich nog aandienen, maar ik ben steevast op weg naar een minimalistisch bestaan, ontdaan van bezit dat mij bezit. Nog even, want ik voel eind dit jaar definitief te vertrekken. Zeer benieuwd hoe dit zich aan en door mij heen gaat ontvouwen en wat er dan gemanifesteerd zichtbaar zal worden.
De winter loopt op zijn laatste benen. Komende lente gaat ontspruiten wat ik al die tijd onder mijn oppervlakte beschermd en gevoed heb. Ik laat los, ik laat toe, ik Stroom mee, want waar de rivier des Levens mijn bootje lijkt te brengen, voelt hemels IK.
Ik voel mij begonnen, gestart, gelanceerd. Het is daarom nog niet zichtbaar in de maatschappelijke structuren, maar daar gaat het niet om. Die structuren kom ik in dit leven toch spiegelend uitdagen tot verandering. De start is genomen binnen-IN. Mijn Zelf staat in de coulissen klaar om het Levenspodium te betreden met een creatief aanbod vanuit verbinding met een onuitputtelijke Bron aan eigen-Wijsheid tot manifestatie van een Nieuwe Tijd.