Huiswaarts

Knoop (gold)

3 August 2017

Morgen keer ik terug huiswaarts. Na twee weken intuïtief rondrijden in Noorwegen en één weekje recupereren en integreren in Luxembourg is het tijd om terug te keren naar het bestaan dat ik bij mijn vertrek achterliet.

Binnenin ervaar ik angst en spanning. Ik wens helemaal niet terug te gaan. In het onderweg zijn mocht ik (uit)eindelijk thuiskomen bij mijZelf. Op de plek waar ik nu woon, in dat huidige dagdagelijkse gemiddelde bestaan zie ik mijn-Zelf niet voldoende gespiegeld. Ik voel geen ruimte om binnenin bij mijzelf thuis te komen. Zoveel drukte, zoveel verplichtingen, zoveel dingen en gedoe. Allemaal elementen die me vaak weten af te leiden, of zelfs te verdoven. Tijdelijke pleisters die me telkens verwijderen van de weg naar binnen waar IK uiteindelijk te vinden ben.

In het onderweg zijn, in het letterlijk en figuurlijk afstand nemen van al die verdovingen, kon ik uiteindelijk niet anders dan doorheen en onder de groeipijnen en -verdriet ontdekken wie IK in essentie ben.

Het verlangen groeit om ooit alles los te laten, achter te laten, en voluit minimalistisch de wereld tegemoet te treden en te ontmoeten, als digital nomad, als wie ik wezenlijk ben.

Ik kan het mij moeilijk voorstellen, een dergelijk vrije intuïtieve creatieve levensstijl. Drie jaar geleden kon ik echter ook niet vatten dat ik ooit onder een nieuwe voornaam en met een andere genderexpressie het Leven zou betreden. Vandaag is dit voluit mijn realiteit. In die zin voel ik te mogen vertrouwen dat het onvoorstelbare zichtbaar maken misschien wel net één van mijn kwalitalenten is.

Morgen keer ik terug naar huis. Daar zal ik in zoveel dingen en gedoe de schim ontmoeten van de herinnering aan de-zelf die vertrok maar nu niet meer aankomt. Tijd om daar los te laten, op te ruimen wat niet meer hoort bij het nieuwe spiegelbeeld dat ik vanaf morgen mag zien opgroeien.

Hoewel mijn huidige bestaan nog niet weerspiegelt wie ik ten volle ben, mijn vleugels staan wijd open, klaar om te vertrekken en op te stijgen. Er rest mij enkel nog het vrijmaken van het lanceerplatform en het geduldig vertrouwensvol wachten op de Lichtstroom die mijn vleugels zal dragen en begeleiden naar de grote hoogtes waarvoor ik in dit Leven verrezen ben.

Scroll naar boven