Auditief Sensitief

Knoop (gold)

21 July 2017

Als kind kon ik vaak de slaap niet vatten op kampen en groepsreizen waar je met velen op een kamer of slaapzaal samen gelegd werd om je nachtrust te nuttigen. Ik was me nooit bewust waarom.

Tot vorige nacht ging het slapen mij vrij goed af op deze reis, zowel op camping als hostels waar ik tot nog toe voornamelijk met vrouwen op de kamer had mogen liggen. Ze zijn hier enorm begripvol voor mijn trans-zijn. Dat gaan goede reviews worden.


Vannacht ging het echter mis en kwam de herinnering aan de lange slapeloze nachten tijdens mijn jeugdreizen plots verklarend sterk in mijn bewustzijn.

Omdat ik vorige nacht oorspronkelijk alleen op de kamer lag, maar officieel man ben, hadden ze er nog enkele mannen bij gelegd. Het werd dus plots een mannenkamer. Op zich geen probleem voor mij.

De geurende rugzak die de kamer vlotjes vulde en de luidruchting snurkende oudere man eerder wel. Mijn Alpine-oordopjes boden geen oplossing, niet voor mijn neus, niet voor mijn oren. Bijna oorverdovende meditatiemuziek doorheen mijn oortjes pompen kon zelfs het smakelijkegesnurk niet overstemmen.

Op zich kan ik nog wel tegen wat gesnurk, mijn oordopjes dempen dat voldoende voor mijn hoogsensitieve zelf, maar van zodra er in geluid een grote slijmprop lijkt bij te komen die maar niet doorgesloken geraakt, worden mijn sensitieve grenzen toch bereikt.

Uiteindelijk rond 2u naar de receptie gestapt om in de auto te gaan slapen, maar een matras in het summerguesthouse aangeboden gekregen voor toch nog vijf uurtjes slaap en eventueel vannacht opnieuw de mogelijkheid als ik de slaap niet kan vatten. Fantastische service!

Ik lig nu, na overleg, terug op een kamer met vrouwen. Energetisch voelt dat ook gewoon beter voor mij. Ik kijk uit naar een goede nachtrust.


De geplande maar veel te dure scenic Flamsbahne met aansluitend een wandeling van 4u heb ik gelaten. Mijn lichaam vroeg om rustige herbronning en ik heb geluisterd. Morgen staat er dan ook weer een autorit van 7u voor de boeg. Mijn koppige innerlijke kind vraagt opnieuw om verder te trekken, en ook daar wens ik vertrouwvol naar te luisteren. Ergens worstel ik ook weer wel met deze nieuwe reisstijl die enigszins als deel van mijzelf voelt, maar tegelijk ook weer niet past in het gemiddelde. Het is wat het is, en het is vooral intuïtief mijn-Zelf.


Het is mooi om van binnenuit en gespiegeld te mogen ervaren hoe de verwachte angstige heimwee die mij aan het begin naar huis trok nu plaats maakt voor het vertrouwen dat thuis binnenin te vinden is. Soms vraagt dat even rust en meditatieve herbronning, maar thuiskomen bij mijzelf doe ik meer en meer, bijna als een van-ZELF-sprekend aspect van mijn ontluikend mens-zijn, alsof ik in verwachting ben van mijn-Zelf.

Vertrouwen is naar mijn gevoel trouwens niet iets dat moet groeien of aangeleerd moet worden. Vertrouwen is aangeboren en kan gevonden worden door alle aangeleerde angsten vast te nemen en los te laten. Je verwijdert met Liefde en geduld de angstige verstikkende klimop die zich rond de wortels van je Levensboom verstrengeld om te voorkomen dat je groeit naar je Ware Zijn.

Morgen trek ik verder, vol vertrouwen dat de weg die voor me ligt zich zal ontvouwen naar de volgende plek waar ik mag thuiskomen. Net dat is uiteindelijk Leven!

Scroll naar boven