Trans-reiziger in Málaga

Knoop (gold)

8 March 2017

Afgelopen week was ik voor de eerste keer als mezelf, en dus als zichtbaar trans-persoon, op reis in het buitenland. Hoewel ik op afstand misschien eerder passabel ben als vrouw, zo merk ik toch vaak, van dichtbij, en zeker als ik begin te spreken, wordt mijn duale verschijning plots (on)duidelijk voor de andere partij.


Als er om mijn naam gevraagd werd, bijvoorbeeld bij het aanmelden in het hotel, werd die vraag wel eens meermaals herhaald. Niet omdat ik onduidelijk zou spreken, maar welke man noemt zich nu Helena. Oplossing was dan mijn identiteitskaart laten zien, waarna de verwarring alleen maar groeide als ze rechtstonden en mijn bovenlichaam zagen pronken in mijn T-shirt.


Evengoed bij het bestellen van koffie of thee ‘s morgens bij het ontbijt. “Coffee or Tea?”“Té por favor”, om de lokale taal toch maar wat te gebruiken en in te oefenen. Krijg je koffie, opnieuw niet omdat mijn “Té” in het Spaans niet te onderscheiden is van “Café”, maar eerder omdat ze bezig zijn met de ontcijfering van de persoon aan wie ze hun vraag stelden in plaats van het antwoord dat deze persoon, ik dus, geeft op hun gestelde vraag.

Op dezelfde manier ging op een middag in een bakkerij mijn gewenst koud broodje toch de grill in om warm aan mij geserveerd te worden. Toch had ik overduidelijk “no” geantwoord toen ze vroegen of het “caliente” mocht zijn.

Op zich allemaal niet erg, een koffie en een warm broodje lust ik ook wel, en eigenlijk zelfs eerder grappig en fascinerend om die kortsluiting te zien optreden bij de andere partij. Waar ik vroeger als kwetsbaar trans-persoon mijzelf geen houding wist te geven en wilde weglopen, is het nu eerder genieten van de andere partij die plots de puzzel niet meer weet te maken.


Ook in mijn hotelkamer mocht ik aan sensibilisering doen van het onderhoudspersoneel. Op een namiddag was ik na een stevige fietstocht terug op mijn kamer om af te koelen en te rusten. Even het bovenlichaam ontbloten om wat te verfrissen en snel een toiletje plegen. Draait er plots een sleutel in de deur van mijn hotelkamer en maakt een poetsvrouw haar intrede. “Hola, hola”, gewoon “hallo, hallo” in het Spaans, maar “hey wat kom jij hier doen” in het Vlaams. “Oh, perdón”, en hop terug weg was ze. Lichtjes gênant voor mij, maar allicht nog meer voor haar. Haar hersenen zullen ook wel overuren gedraaid hebben, als plots een man/vrouw/whatever met een kleine B-cup op het toilet je toespreekt met een mannenstem.


Omgekeerd mocht ik ook aan bewustwording doen met betrekking tot het verschil tussen mannen en vrouwen T-shirts.

Zoals we allemaal geconditioneerd weten, is het in onze maatschappij voor een man aanvaardbaar om op het strand met een ontbloot bovenlichaam rond te lopen. Een vrouw doet dit beter niet, tenzij in een sauna of op een naaktstrand. Een mannen T-shirt bedekt omgekeerd vaak echter het bovenlichaam tot aan de nek, en een vrouwen T-shirt is dan weer dieper uitgesneden om net niet teveel te onthullen. Begrijpen wie begrijpen kan, maar ik mocht dus na de eerste dag zon een stukje verbrande huid gaan verzorgen dat nu net wel onthuld werd door mijn vrouwen T-shirt waar het vroeger beschermd was door een mannen T-shirt.


Verder herinnerde ik me dat ik rond mijn 22ste oh-zo-blij was met het gevoel van mijn ontluikend baardje op mijn kin. Toen onbewust een kans om mijn maatschappelijk-verwachte mannelijkheid nog meer zichtbaar te maken en omgekeerd mijn ongewenste vrouwelijkheid nog meer te verbergen.

Tijdens een wandeling langs de haven mocht dit fijne gevoel opnieuw ingevuld worden, deze keer niet met een opnieuw ontluikend baardje na toch al tien laserbehandelingen, maar wel met het gevoel van een groeiend paardenstaartje in mijn nek. Ik herinner in die zin ook dat ik dit als jongen in de lagere school ook al wilde, maar toen allicht niet mocht.


Kort samengevat was het voor mij, en hopelijk voor de ontmoette zielen, een aangename verrassende leerrijke ervaring waarvan ik genoten heb met fierheid. Benieuwd wat mijn volgende reisbestemmingen nog allemaal aan wederzijdse ontwikkelingshulp gaan aanbieden.

Scroll naar boven