Woestijn

Knoop (gold)

29 October 2016

Ik sta in een woestijn, ik voel me alleen en verlaten.

Een leven lang holde ik in de drukke stad van de maatschappij, 
van plek naar plek, van persoon naar persoon, altijd onderweg,
telkens wensen, verlangens en verwachtingen van anderen vervullend, 
op zoek naar voldoening, op zoek naar waardering, op zoek naar rust.

Deze drukke stad heb ik achter mij gelaten, deze last heb ik afgegooid. 
Dit leven lang hoefde geen levenslang te zijn.

Nu sta ik stil … eindelijk, in deze woestijn, in deze leegte.
Ik kan in alle richtingen, maar voel me verlamd, kan geen kant meer uit.
In de verte tuur ik, op zoek naar een oase, naar een plek om thuis te komen.

Thuiskomen zal ik echter niet vinden in die verte.
Ik hoef geen kant meer op, ik ben waar ik moet zijn.
Het is net in het alleen zijn, dat je All-één kan worden.
Deze plek, deze leegte, deze woestijn is mijn bouwgrond.
Hier mag mijn oase verrijzen, hier zal Ik Zijn.
Scroll naar boven