Een lege kleerkast

Knoop (gold)

2 October 2016

Twee weken geleden gaf ik bijna al mijn kledij door aan mijn broer.
Kledij verzameld over een periode van meer dan tien jaar.
Kledij die mij altijd een veilig gevoel van waardering en aanvaarding gaf.
Kledij die ik droeg toen ik door het leven trachtte te gaan als man.
Kledij die me nu zo weinig zegt en me letterlijk en figuurlijk niet meer past.

Vandaag kijk ik op een lege kleerkast.
Een kast vol levensherinneringen die plots verdwenen lijken te zijn.
Een kast die me confronteert met zovele jaren van maskers en harnassen.
Een kast die leek toe te behoren aan een levenspartner die overleden is.
Een kast die laat zien hoe leeg mijn voelen vaak was.

Was het dan allemaal een leugen?
Was het dan enkel verloren tijd?

De kamergenoot die vertrokken is, heeft mee gevormd tot wie ik vandaag ben.
De kamergenoot die ik loslaat, is de cocon van waaruit ik nu mag bloeien.

De lege kast is geen zwart gat, geen lege holte zonder toekomst.
De lege kast is een wit doek, een ongeschreven hoofdstuk.

Ik mag opnieuw beginnen.
Ik mag mezelf hervinden.
Ik mag verrijzen.

Mijn verleden levenspartner mag ik nu loslaten.
Mijn broer die nu zijn kledij draagt, zal me nog vaak aan hem herinneren.
Dankbaar ben ik voor de weg die hij voor mij reeds afgelegde.
Fier ben ik nu zelf onderweg om deze lege kast opnieuw te vullen.
Scroll naar boven